(1)پيامبر اكرم صلّي اللَّه عليه و آله فرمود: براي قرآن ظاهري و باطني است، ظاهر آن حكم و باطن آن علم است. ظاهر آن زيبا و دل ‏انــگــيــز و باطن آن ژرف و عميق است. آن را نجومي، و بر نجوم آن نجومي است.
در تفسير عياشي، ج 1، ص 3 به جاي نجوم، به معني ستارگان و دسيسه ‏ها، تخوم به معني مرزها و حدود آمده است.
شگفتي‏ هاي آن از شماره بيرون است و غرايب و عجايب آن كهنه نمي ‏شود، در آن چراغ هاي هدايت و مشعل هاي حكمت است ...
اصول كافي، ج 2، ص 599
(2) پيامبر اكرم صلّي اللَّه عليه و آله فرمود: قرآن را درست بخوانيد و در جستجوي شگفتي هاي آن باشيد.
بحار الانوار، ج 92، ص 109
(3) امام سجاد عليه السّلام فرمود:
خدايا! بر محمّد و آلش درود فرست ، و چنان قرار ده ... تا فهم شگفتي هاي قرآن را نصيب دل هـــاي مـــــــا گرداني.
صحيفه ي سجّاديه، دعاي 42
(4) امام حسين عليه السّلام فرمود: كتاب خداي ، عزّوجل ، داراي چهار بخش است : عبارت ظاهر ، اشاره، لطايف و حقايق.
عبارت ظاهر براي عوام ، اشارت براي خواص ، لطايف براي اوليا و حقائق براي انبياء است.
بحار الانوار، ج 92، ص 20
(5) امام صادق عليه السّلام فرمود: قرآن را تأويلي است كه بعضي از آن آمده و بعضي هنوز نيامده است، پس چـــون تأويل در زمـــان امـامي از امامان واقع شود ، امام آن زمان ، آن را خواهد دانست.
بحار الانوار، ج 92، ص 20

و شگفتي اعراب جاهليت از قرآن

عرب جاهلي از جهاتي درباره قرآن انگشت تعجب به دندان ميگرفت و در حيرت عميق فرو ميرفت و آن جهات عبارتند از:
1- او با ذوق سرشار خود دريافت كه زيبايي لفظ و شيوايي اسلوب و همآهنگي آيات، كاملا بي سابقه است و سيماي ظاهري آن نه مانند شعر است زيرا فاقد وزن و قافيه است، علاوه بر اين در آن تخيلات شعري وجود ندارد و نه مانند نثر است كه از هر نوع قيد خالي و دور باشد بلكه داراي انسجام و فواصل خاصي است كه او را از دايره نثر معروف بيرون برده است.